Zaiteresowanie nawróceniem
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło zaś podjęciu decyzji o tym, ażeby tego nie powtarzać. Oczywiście to słuszne, toż w środku Piśmie św. greckie wyraz oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi do zmiany sposobu działania także reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało ponowne pojawienie się do przestrzegania Prawa – wziętość tego, co ono mówi, dodatkowo stanięcie do wnętrza posłuszeństwie w obliczu niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną funkcjonowanie, powiedział: „Nawracajcie się a wierzcie w środku Ewangelię”. On sprawił, iż te dwa aspekty – Prawo i kult – sztywny się jednością, zaś nawrócenie miało od tego czasu mienić się nie w taki sposób duża liczba stosunek ku tyłowi, tak jak pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy na wskroś wiarę. To sens głosili później apostołowie w dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – plus niech ktokolwiek z was ochrzci się wewnątrz opinia Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie wewnątrz darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co tym samym składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, przyjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana także życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest owo największe test wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal w ciągu grzechy. Grzech owo nieposłuszeństwo w obliczu Boga, w związku spośród tym powinniśmy mieć wyrzuty sumienia, kiedy go popełniamy. Jednak smutek spośród powodu grzechów to w dalszym ciągu nie nawrócenie – jest poprzednio nie wcześniej przyjmowanie życia, w którym nie ma natychmiast potępienia. Nie chodzi tedy o wzruszenie smutku (samo w sobie destrukcyjne), przecież o wyrzut, który prowadzi do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia natomiast jest konieczna do tego, abyśmy mogli przywieść do porządku naszą relację z Bogiem, skutkiem tego ten sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się zaś wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się odkąd pracy Ducha Świętego w nas, który prowadzi aż do przyjęcia przebaczenia plus do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje bezustannie te same grzechy również negacja logiczna widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, niemniej jest jakaś mur, która nie pozwala im przyjąć mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzecia część pole nawrócenia.3. Uwolnienie odkąd zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, gdyż negacja logiczna wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy potąd niemało, by uznać obciążenia wewnątrz wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak negacja logiczna jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga za sobą krajowy grzech. Nie rozumiemy w środku pełni, wzorem bardzo obrażamy Boga, jak na przykład ranimy samych siebie oraz kiedy niesłychanie szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A negacja logiczna widzimy, w następstwie tego iż papa kłamstwa przyczynia się (za pośrednictwem czyli szczerze) aż do naszego grzechu. Zachęcam aż do nadzwyczaj ważnej refleksji: w jaki sposób nieprawda natomiast zwodzenie złego ducha działa w moim życiu. Ta przytomność jest bardzo istotna, ponieważ wystawienie pokus na przestrzeń niezadrukowana Boże jest dla nas drogą do wolności w Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, do wnętrza 1970 r. osobiście doświadczyłem chrztu wewnątrz Duchu Świętym również spotkałem Jezusa. Zacząłem wtedy odcyfrować Pismo św. zaś kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele z niego negacja logiczna rozumiem. W jaki fortel ci wszyscy populacja, o których jest dyskurs w Ewangelii, byli uwalniani na wskroś Jezusa z mocy złego ducha? Jednak był we mnie poprzednio Duch Święty, w takim razie wiedziałem, że owo, co czytam, jest prawdą.Niedługo w przyszłości przyjechał aż do mnie należący do mnie kompan, który był wobec tego wewnątrz seminarium, plus powiedział, iż na przestrzeni spotkania modlitewnego modlono się w środku niego zaś został uwolniony. Nie rozumiałem, co miał na myśli. Powiedział mi, że puder zadanie z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się aż do wszystkich jego wskazówek, jakkolwiek nadal był trafny tym grzechem. Wtedy pomodlono się zbytnio niego tudzież… dzisiaj jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, że gdyby owo prawda, owo wiele rzeczy w środku moim życiu wymaga takiej modlitwy, dodatkowo jest w dalszym ciągu bezdno innych ludzi, którym jest dozwolone by w ów droga pomóc. I owszem, metodą prób i błędów, zacząłem szukać najdroższy ku uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu wewnątrz Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję do tej pory więcej uzdrowienia. I w rzeczy samej, Bóg okazał mi łaskę oraz pewne osoby modliły się za mnie, abym mógł zaznać wewnętrznego uzdrowienia w środku relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, kiedy mówię do dużych grup ludzi. Nie byłem już faktycznie nieczynny także skoncentrowany na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma idea poniżej naszego życia, ale taki idea ma także szatan. To gorsza połowa chciał, abym żył skrępowany lękiem plus w życiu nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie plus… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy wewnątrz 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął gnieść moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem wszystko, co aż do mnie należało, oraz postępowałem odpowiednio, jednakowoż… moje czerwień oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, jakkolwiek tam Pan Bóg zaczął mi manifestować także grzechy „starszego brata”. Bóg po uderzenie kolejny skruszył moje czerwień i doprowadził mnie do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza lektura – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce i poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w ową stronę, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie aż do tego żal kręgosłupa, który cyklicznie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, stąd także plus wtedy.Gdy na przestrzeni tej modlitwy eklezjasta mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna tak wiele z głowy, co z serca, że do wnętrza pierwszej klasie zostałem zmyty przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia dodatkowo wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął do wnętrza autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, że jest maleńko za mnie, co uważałem za fragment siebie samego, tudzież aktualnie owo ze mnie wychodzi! I znienacka stałem się wolny. Ksiądz nazwał owo „ociupinę” odrzuceniem, w takim razie wyrzekłem się odrzucenia, tudzież Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim razie, jak bardzo czynów do wnętrza moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – podczas gdy wiele zamknięcia się wewnątrz sobie, chronienia samego siebie, niczym wiele egoizmu... Myślę, iż ten przypadek pomoże nam zmiarkować, z jakiego powodu upust odkąd zwodzenia prowadzi nas do nawrócenia. To kłamstwa, wewnątrz które uwierzyliśmy tudzież które nosimy do wnętrza sobie –sprawiają, iż jesteśmy zamknięci a nie umiemy przychylić się miłości Boga. Już samo noeza tego, co jest do wnętrza naszym sercu – daje wolność. Czasem to, co w sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, w takim przypadku wyrzeczenie się ich prawdopodobnie tracić się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, że boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy domagać się Boga o odkrycie prawdy o nas – i prawdziwość wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż gdyby od chwili Ciebie odejdzie, to nieco lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w tył, w bok, raz jeszcze w środku czoło — wzdłuż i wszerz jej całość dolega okrutnie. A resztkami sił Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od momentu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz także mówisz: „Biegnijcie — Ja was obejmować będę, Ja was powiodę, Ja was w tym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza traf człowieka, jest błądzenie prowadzące aż do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakże owce, wszystek spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli niedobór zaś życzenie tudzież wygasało w środku nich trwanie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako przesłanie podatna na złudzenia, w środku których potrafi utrzymywać się uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na sposób jeden z bohaterów powieści Goldinga — eklezjasta budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się spośród hukiem, niszcząc dom modlitwy i okoliczne domy, natomiast płeć brzydka sam jeden popada do wnętrza obłęd.Grzech objawia się jako nieopanowany proces do przepaści (w środku przekonaniu, iż podążam do krainy szczęścia) lub jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człowiek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia bo jest na miarę film wyświetlany na ścianie. Gdy VIP usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową wewnątrz mur. Gdy diablę stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w grę pozorów, która ma dokonać podziału jego przestrzeganie Bogu oraz przewyższyć nieustępliwe chęć podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człowiek pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu zaś poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pogoń w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest aplauz własnego stanu. Człowiek potrafi latami opanowywać żal przeżytej katastrofy i konstytuować sobie bytowanie na dnie przepaści. Pomaga mu wewnątrz tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal w wyższym stopniu pustoszą eteryczny twór człowieka, zamieniając go do wnętrza snujące się widmo. Ich różny arsenał sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od jego własnego serca, zaś tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących tudzież pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości plus niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż w życiu negacja logiczna uda mi się przejść ogromnego dystansu, który wyznacza moje no tak dalekie odejście. Być przypuszczalnie to właśnie badanie stało się udziałem Judasza, który w swoim osamotnieniu uznał, że negacja logiczna istnieje wcześniej sposób powrotu. Zbyt het odszedłem, bym był do wnętrza stanie ogłosić: cała w tył!Druga podejście to ogromne impresja winy, odbierające życzenie do życia zaś podziw aż do siebie. Człowiek no bardzo koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu litość Boga.Czasem wewnątrz prawdziwym przeżyciu żalu za grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, wewnątrz którym do wnętrza siedlisko uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek zaś złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem być taki ignorant? Jak mogłem to dokonać? Jak mogłem to odezwać się?Trzecia podejście owo hobby zrobienia gruntownego porządku wewnątrz swoim życiu moralnym plus religijnym oparta częstokroć na wierze, że całokształt da się przepracować plus uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie oprócz tego niejednokrotnie z lęku poprzednio zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być prawdopodobnie ta figura rodzi się spośród poczucia, że chyba że mam wyrobić na Bożą namiętność, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest absencja myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma jako że takiego momentu, w którym moglibyśmy komunikować: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem faktycznie doskonały. Przypowieść o celniku zaś faryzeuszu stanowi uwaga nim postawą definitywnego zwycięzcy w środku duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na głęboko przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się do wnętrza duszy Augustyna, ma swoje korzenie do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, aby rozewrzeć mu oczy na sytuacja, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, tak aby wynieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności u grzeszniku jest schadzka spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest nadzwyczajnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, przecież mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jak do wnętrza zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym łącznie się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, zdrój, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wykopać własne zagubienie, negacja logiczna czując się przy tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych od razu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła obrać kierunek aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą natomiast życiem; oblekając się w kości, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj także szukaj luby, abyś doszedł aż do prawdy również życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama aż do ciebie przyszła natomiast śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię prawdziwie obudziła! Wstań oraz chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż gdyby od chwili Ciebie odejdzie, to nieco lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w tył, w bok, raz jeszcze w środku czoło — wzdłuż i wszerz jej całość dolega okrutnie. A resztkami sił Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od momentu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz także mówisz: „Biegnijcie — Ja was obejmować będę, Ja was powiodę, Ja was w tym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza traf człowieka, jest błądzenie prowadzące aż do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakże owce, wszystek spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli niedobór zaś życzenie tudzież wygasało w środku nich trwanie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako przesłanie podatna na złudzenia, w środku których potrafi utrzymywać się uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na sposób jeden z bohaterów powieści Goldinga — eklezjasta budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się spośród hukiem, niszcząc dom modlitwy i okoliczne domy, natomiast płeć brzydka sam jeden popada do wnętrza obłęd.Grzech objawia się jako nieopanowany proces do przepaści (w środku przekonaniu, iż podążam do krainy szczęścia) lub jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człowiek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia bo jest na miarę film wyświetlany na ścianie. Gdy VIP usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową wewnątrz mur. Gdy diablę stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w grę pozorów, która ma dokonać podziału jego przestrzeganie Bogu oraz przewyższyć nieustępliwe chęć podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człowiek pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu zaś poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pogoń w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest aplauz własnego stanu. Człowiek potrafi latami opanowywać żal przeżytej katastrofy i konstytuować sobie bytowanie na dnie przepaści. Pomaga mu wewnątrz tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal w wyższym stopniu pustoszą eteryczny twór człowieka, zamieniając go do wnętrza snujące się widmo. Ich różny arsenał sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od jego własnego serca, zaś tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących tudzież pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości plus niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż w życiu negacja logiczna uda mi się przejść ogromnego dystansu, który wyznacza moje no tak dalekie odejście. Być przypuszczalnie to właśnie badanie stało się udziałem Judasza, który w swoim osamotnieniu uznał, że negacja logiczna istnieje wcześniej sposób powrotu. Zbyt het odszedłem, bym był do wnętrza stanie ogłosić: cała w tył!Druga podejście to ogromne impresja winy, odbierające życzenie do życia zaś podziw aż do siebie. Człowiek no bardzo koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu litość Boga.Czasem wewnątrz prawdziwym przeżyciu żalu za grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, wewnątrz którym do wnętrza siedlisko uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek zaś złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem być taki ignorant? Jak mogłem to dokonać? Jak mogłem to odezwać się?Trzecia podejście owo hobby zrobienia gruntownego porządku wewnątrz swoim życiu moralnym plus religijnym oparta częstokroć na wierze, że całokształt da się przepracować plus uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie oprócz tego niejednokrotnie z lęku poprzednio zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być prawdopodobnie ta figura rodzi się spośród poczucia, że chyba że mam wyrobić na Bożą namiętność, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest absencja myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma jako że takiego momentu, w którym moglibyśmy komunikować: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem faktycznie doskonały. Przypowieść o celniku zaś faryzeuszu stanowi uwaga nim postawą definitywnego zwycięzcy w środku duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na głęboko przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się do wnętrza duszy Augustyna, ma swoje korzenie do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, aby rozewrzeć mu oczy na sytuacja, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, tak aby wynieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności u grzeszniku jest schadzka spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest nadzwyczajnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, przecież mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jak do wnętrza zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym łącznie się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, zdrój, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wykopać własne zagubienie, negacja logiczna czując się przy tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych od razu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła obrać kierunek aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą natomiast życiem; oblekając się w kości, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj także szukaj luby, abyś doszedł aż do prawdy również życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama aż do ciebie przyszła natomiast śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię prawdziwie obudziła! Wstań oraz chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz